La Sagrada Familia - pochwała życia

         Dziś drugi dzień Świąt, Świąt Bożego Narodzenia, czyli w rzeczywistości czas dedykowany pamięci Świętej Rodziny. Może w takich okolicznościach warto wspomnieć o tej Rodzinie, która opętała wyobraźnię jednego z największych wizjonerów XIX i XX wieku i stała się kluczowym motywem jego monumentalnego dzieła. La Sagrada Familia jest obecnie najbardziej znanym zabytkiem Hiszpanii, chlubą Katalonii, majstersztykiem architektury, niedokończonym dziełem geniusza. Antoni Gaudí poświęcił na jej projekty i realizację większą część swego życia (w ostatnich latach nawet zamieszkał w budowanej przez siebie świątyni) i chociaż nie starczyło mu lat, by swe dzieło dokończyć, chociaż część szkiców zostało zniszczonych podczas hiszpańskiej wojny domowej, chociaż mija już prawie sto trzydzieści lat od czasu rozpoczęcia budowy tej secesyjnej bazyliki, jest ona stale symbolem odrodzenia i życia. W samym centrum jednej z trzech fasad świątyni - Fachada de la Natividad - stoi wyróżniające się z całości budowli zielone Drzewo Życia.

         To zielone drzewko wraz z białymi gołębiami było jedną z niewielu rzeczy, które zapamiętałam z mojej pierwszej wizyty w Barcelonie. Organiczne elementy wydawały mi się wówczas na wskroś śmieszne i kiczowate. Cała budowla (wtedy jeszcze bez dachu) sprawiała wrażenie zastygłych w nieodpowiednim momencie odlewów, które utworzyły tę przedziwną bryłę. Minęło wiele lat, zanim znów wróciłam do Barcelony i ponownie wdrapałam się małymi schodkami do miejsca, gdzie można było dotknąć Drzewa Życia. Przyjrzałam się uważniej misternej pracy wyobraźni, która z taką szczegółowością łączyła ze sobą różnego rodzaju materiały i motywy. Kompozycja Gaudiego mimo szalonego wizjonerstwa jest absolutnie przemyślana. Powstawała ona niczym żywy organizm, czyli z ciągłymi modyfikacjami w trakcie budowy, Gaudí pozwalał jej żyć własnym życiem, niczym zegarmistrz świata puszczający w ruch mechanizm, który dalej będzie rządził się sam.

          Te religijne odniesienia nie są bez znaczenia. Gaudí tworzył dzieła na chwałę i cześć Pana, każdym z nich oddawał hołd Stwórcy. Przypuszczam, że sam miał w sobie nieco demiurgiczną moc. Jego siła kreacyjna, nowatorstwo i rozmach, z jakimi tworzył, wydają się być z innego niż ludzki porządku. Dzieła Gaudiego to doskonała imitacja natury, naśladowanie jej z fantazją. To nie tylko wpływ secesji, roślinne ornamenty i mieszanka różnych stylów na znaną modłę eklektyzmu. La Sagrada Familia to przede wszystkim pochwała życia. Może dlatego architektowi udało się dożyć zaledwie ukończenia Fasady Narodzenia, zostawiając innym budowę fasad Pasji i Zmartwychwstania. Fasada Narodzenia, czyli ta poświęcona Świętej Rodzinie. Fasada, która od razu została wpisana na listę dóbr dziedzictwa ludzkości UNESCO.

Fasada Narodzenia, foto by x