taken from travel: sǎrajɛʋɔ (Sarajevo, Сарајево, Sarajewo), Bosna i Hercegovina (BiH, B&H, Bosnia and Herzegovina, Босна и Херцеговина, Bośnia i Hercegowina)

Sarajevo / July 7, 2012

Sentyment do tego miasta narasta. Zauroczyło mnie od momentu wjazdu do niego. A może już nawet wcześniej? Trudne to nie było, bo piękniejszej drogi, niż ta prowadząca z Serbii przez góry wprost do stolicy Bośni i Hercegowiny, wymarzyć nie sposób. Zauroczyło mnie Sarajewo podobnie jak inne miasta, w których mieszają się światy, kultury, obyczaje, zapachy, kolory, architektura, ludzie. Wszystko, co współżyje, co współistnieje obok siebie, czerpiąc jedno z drugiego, zawłaszcza moją uwagę i – co więcej – uczucia, emocje. A te są nośnikiem pamięci.

Sarajevo / July 5, 2012

Pamiętam zatem Sarajewo jako miejsce dźwięcznych głosów muezzinów, kolorowych arabskich lamp, pysznej mocno parzonej herbaty i kawy, przymilnych kotów, hord bezpańskich psów, białego cmentarza, mistrzowskiego parkowania Kamila, ucieczki przed podejrzanymi właścicielami pokojów do wynajęcia, długich opowieści o żywej ranie oblężonego miasta i utrapieniu tych, którzy zostali, by budować przyszłość bośniackiego narodu. Bo Sarajewo to miejsce udręczone historią, podziurawione pociskami, zranione bombami, zatrute intrygami, zmiażdżone wojną. Ale też miasto nadziei. Bo zawsze, w każdej sytuacji, trzeba budować tunel prowadzący na wolność.