Od
dawna szukam klucza do swojej opowieści. Nie można opowiadać czyimś
językiem, tak samo jak nie da się być na czyimś miejscu. A czy każdy ma
takie miejsce i taki język, na jakie zasłużył, nie mi osądzać.
Moja
opowieść nie ma początku, ani końca. Jest w wiecznym środku. Nigdy też
nie znalazła celu, chociaż ponoć zasadą każdej historii jest puenta.
Moja opowieść się toczy, czasem płynie, sunie, unosi się, a czasem
zwyczajnie siada, osiada, upada i tonie. I myślę sobie, że w jakiejś
mierze właśnie to skupienie na zawsze obecnych doznaniach i
niewychodzenie za daleko w przyszłość, ani za daleko w przeszłość
stanowi jej sedno. Kluczem jest przyjemność.
Smakowanie życia i świata. Prostota znaczeń. Mimo całego skomplikowania, wieloznaczności, relatywizmu, wszelkich niuansów, niedopowiedzeń, subtelności i złożoności sensów napotykanych w podróży to właśnie w prostym zachwycie, w prostocie przyjemności, a raczej w nieustającym jej poszukiwaniu, kryje się odpowiedź na pytanie: po co w ciągłym niepokoju, tętencie duszy, tupocie myśli i drżeniu ciała udaję się w kolejną drogę. Najczęściej niestety tylko palcem po mapie.
Przyjemność płynąca ze świadomego smakowania życia i świata. I wieczne nienasycenie. To uczucie, które każe postawić jeszcze jeden krok, przeczytać jeszcze jedną książkę, kupić jeszcze jeden bilet, zrobić jeszcze jedno zdjęcie, wypić tę najlepszą z możliwych filiżankę kawy i pomyśleć, że gdzieś jeszcze są równie dobre kawy. A może i lepsze...
Gdyby przyszło mi zawsze jeść pełną łyżką do syta i pić wielkie kubki kawy, zamiast smakować esencji z tych małych, pewnie szybko bym się przejadła, rozrosła i więcej nie wstała. Tylko niedosyt czyni ciągle gotowymi do drogi.
Ładne:)
OdpowiedzUsuńDziękuję:)
UsuńZdjęcie jest takie ładne, że aż kliknąłem ;)
OdpowiedzUsuńHmm! To żałuję, że tylko to jedno;) Dzięki serdeczne i oby więcej ładnych zdjęciach wartych kliknięcia!
UsuńMi też spodobała się ta prostota i symbolika. Piękne zdjecie
OdpowiedzUsuńTak, cały czas, choć minął już rok, to jedno z moich ulubionych zdjęć. Dziękuję.
Usuń