taken from travel: maja 2017

Co sprawia, że chcemy szukać kogoś, kogo prawie nie znamy? Dlaczego podążamy czyimiś śladami, chociaż nawet nie wiemy, kim jest, dokąd i po co idzie?

Sewanawank, Armenia / April 17, 2017

Droga z Erywania do Sewanawank, czyli Klasztoru Sewan, jest krótka, choć dość skomplikowana, gdy udajemy się tam publicznie dostępnymi środkami lokomocji. Najpierw trzeba dostać się taksówką na jeden z odległych od centrum miasta dworców autobusowych. Następnie znaleźć miejsce w marszrutce jadącej do miejscowości Sewan. Marszrutki zabierają zawsze wszystkich i wszystko, ale nie zawsze mamy ochotę i potrzebę siedzieć z naszą głową przy czyichś pośladkach, dlatego miejsca swojego warto pilnować. W samym Sewanie nie należy szukać kawiarni, bo takiej po prostu nie ma, wbrew temu, co mówi nasz największy doradca google. Jest za to chleb, w dużych ilościach. Piękne ciągnące się metrami płaskie placki, które też stanowią pokusę, ale na kawałki nie sprzedają. Mimo otaczającej surowości i biedy piekarnia jest hojnie oznaczonym miejscem. Dumnie prezentują ją piękne Ormianki w tradycyjnych strojach.

Sewan, Armenia / April 17, 2017

Podjęłam próbę odnalezienia choć śladu kawy. Bardzo chciałam uczestniczyć w tej, jak ją opisują w przewodnikach, kawiarnianej kulturze. Poza tym zwyczajnie lubię w słońcu i ciszy pić kawę. Gdziekolwiek jestem, z kimkolwiek, a właściwie to chyba po prostu "kocham ten stan, cudowne sam na sam, papierosy, kawa, ja", a i papieros też niekonieczny. No dobrze, udało mi się ją wypić w Sewanie. Do tego z przepięknej filiżanki i jeszcze na koszt dwóch tubylczych młodzieńców, których widok dziwnej istoty na ich ziemiach musiał wzbudzić ciekawość.